- O której? - spytała, ale tamten już przerwał połączenie. Spojrzała na wyświetlacz: numer dzwoniącego niedostępny. W desperacji spróbowała raz jeszcze zadzwonić na komórkę Diaza. Po kilku sygnałach głos z automatu oświadczył, że abonent znajduje się poza zasięgiem sieci. Spojrzała na zegarek: czwarta trzydzieści. Z powodu nawału zajęć w ostatnim, wariackim tygodniu personel biura rozjechał się po kraju. Brian był w Tennessee, Joann w Arizonie. Debra Schmale i Olivia leżały w domach, obie złożone wyjątkowo wredną infekcją wirusową żołądka. Wiedziała doskonale, że nie może jechać sama. Nie miała pojęcia, jakim miejscem jest „Granatowa Świnia". Jeżeli to typowa meksykańska speluna, Milla nie będzie tam mile widzianym gościem. Z drugiej strony, mogła to równie dobrze być normalniejsza knajpa, an43 332 taka, w której wchodząca kobieta nie jest automatycznie brana za prostytutkę. Ale... Pavon w przyzwoitej restauracji? Nie. Najprawdopodobniej była to, niestety, normalna knajpa i wejście do takiej speluny oznaczało duże kłopoty. Potarła skronie, zastanawiając się, kto mógłby się nadać do pomocy Przyszło jej na myśl tylko jedno nazwisko. Diaz kazał jej trzymać się z dala od True Gallaghera i zapewne miał powody. Lepsze niż samcza ochrona własnego terytorium. Ostrzegł ją przecież, jeszcze zanim zostali kochankami. Powinna była wtedy spytać, co Diaz ma przeciwko True. Cóż... Niestety, wyłączając Briana i oczywiście Diaza, Gallagher wydawał się Milli jedynym człowiekiem, który da sobie radę w obecnej sytuacji. To bez sensu, pomyślała. Diaz nie ostrzegałby jej bez ważnego powodu, musiała mu zaufać. Jak tylko się spotkają, wypyta go dokładnie o jego relacje z Gallagherem. Pozna więcej faktów. Do tego czasu musi jednak polegać na własnym instynkcie samozachowawczym. A ten z kolei polegał już w znacznym stopniu na Diazie. Musiał być ktoś jeszcze. Rzucenie się w wir pracy i poszukiwań dziecka sprawiły, że życie towarzyskie Milli było bardzo ograniczone. Znała wprawdzie wielu ludzi, ale żadnego wystarczająco blisko. A w tych okolicznościach musiała mieć u boku kogoś, na kim może polegać bez zastrzeżeń. an43 333 Odetchnęła z ulgą: tak, był ktoś taki. O ile uda jej się z nim skontaktować. Rip Kosper. Szybko wyszukała numer jego biura; Rip oczywiście nie prowadził gabinetu dla pacjentów - był przecież anestezjologiem - ale miał z kolegą biuro, w którym załatwiali papierkową robotę i przyjmowali telefony Kobieta, która odebrała, powiedziała, że doktor Kosper jest jeszcze w szpitalu. Milla podała swoje nazwisko i numer, mówiąc, że sprawa jest bardzo pilna. Jej rozmówczyni obiecała skontaktować się z doktorem. Czekając na oddzwonienie, Milla pobiegła na górę przebrać się w dżinsy i adidasy.